Catching up… Here comes my Sunny Pants!

Ergens in 2016, maanden nadat de LMV Sunny Pants haar intrede had gemaakt en ik ze al in ontelbare versies de revue zag passeren had ik besloten me er zelf toch ook eentje te maken (ben een laatbloeier op het gebied van populaire patronen, dat weten we al). Dat ik me nog niet eerder aan een broek had gewaagd zit er ook wel voor iets tussen...  Maar ik geloofde iedereen in half blogland op z’n woord dat het easy peasy was. En zo’n ‘lazy Sunday lounge pants’ (waar je ook nog eens mee naar buiten kan komen) is altijd welkom!
 

En ik kan het dus bevestigen, niet alleen het nodige teken- & knipwerk ging snel maar ze zat ook in een wip in elkaar.
 

Bijna dan toch... Want dan was er die twijfel, is deze broek wel iets voor mij?!? Toch misschien wel een hoog pyjama-gehalte én dan ook nog de onoverkomelijke vraag ‘lijk ik hier niet te dik in…?!?’ Ben niet meteen van de grootste en dat in combinatie met nog eens vrij brede heupen maakt dat zo’n losse comfy broek niet meteen de meest flatterende optie is voor mij.

Dus bleef ze maar liggen, en niet enkele dagen, weken of maanden… Zeg maar gerust meer dan een jaar (euhm, 2 jaar vrees ik)! (shame on me)

Tot ze onlangs terug opdook met m'n intentie terug wat meer achter de naaimachine te zitten, de print leek me nog wel leuk en heb er dan maar meteen werk van gemaakt. ’n Kleine moeite bleek, want het was enkel nog inzomen, binnenkant wat netjes afwerken en klaar was ze!

De tailleband zit inderdaad ook voor mij iets te hoog, maar zag het nog niet meteen zitten om dit aan te passen dus heb ik ze maar gemaakt zoals het netjes beschreven staat in LMV. Wat ik wel gedaan heb is ze iets versmalt want vond ze toch veel te wijd uitvallen, aan de kortere lengte stoor ik me minder, maakt het minder poffen aangezien ze nu mooi doorvalt.

Here comes my Sunny Pants!  Mix & Match met m'n nieuwe handtas, enkele armbandjes & ready, set, go...
 

   

 

 

Ideaal met dit vroege lenteweertje...

En aangezien een toppatroon tijdloos is mag deze toch gerust in 2019 nog eens in blogland verschijnen niet? ( Manlief opperde dat het best wel een chique pyjama broek is, ahum!)

♥ Patroon: Sunny Pants, LMV

 Stofje: uit m’n geheugen gewist (oops)

Something Els(e)

In eerste instantie werd m’n blogje geboren om een archiefje op te bouwen over m’n naai-experimenten, maar ergens in m’n achterhoofd wou ik hier nog wel wat meer in kwijt. Uiteraard is het nog wel druk met 2 opgroeiende kinderen en kwam ik vorig jaar amper aan een nieuw naai-projectje toe, maar nu die 2 'schattekes' toch wel (ruimschoots) de peuter- en kleuterfase voorbij zijn (euhm, zeg maar tieners) kom ik zo nu en dan toch aan 'n portie me-time toe (tussen taxi-mama & de kleine & grote wasjes door welteverstaan).

 

Shoppen stond vroeger (toch wel bijna) volledig in het teken van de kids, ik geef toe - mezelf tekort heb ik nu ook niet gedaan.  Daar is m’n kleerkast wel getuige van... Maar ik herinner me nog m’n ‘vrij’ grote make-up stash voor de komst van de kids, die dan maar in de loop der jaren integraal zijn einde in de vuilbak heeft gevonden . Geef toe, ’s morgens een make-up look op punt stellen is toch een ware onderneming als er een flesje moet worden gegeven, pamper ververst, Mathis naar de crèche en Chloé naar de kleuterklas. Was al blij als ik zonder ‘chocohandjes-vlekken’ (én op tijd) op m’n werk was geraakt… Maar uiteraard stond ik er op dat moment totaal niet meer bij stil, die kids toverden zo’n grote glimlach op m’n gezicht dat een ‘eyeliner wing' me wel gestolen kon worden, dus meer dan wat getinte BB-dagcrème, oogschaduw en mascara was er niet te bespeuren. En oh ja, m’n Pearly Shine Labello niet te vergeten.

Maar net zoals de vele meisjes-mama's vond ik het altijd leuk om bijpassende haarspeldjes te zoeken bij Chloé haar kleertjes, iets later kwamen er dan oorbelletjes, armbandjes,... bij.  Zie haar nog altijd als klein meisje op het badkamertrapje staan om dan zelf te kijken welk kleurtje het best bij haar truitje past (die appel en die boom hé)… Jaja, ze worden snel groot, haarspeldjes in felle kleurtjes worden er hier niet meer gekocht maar m’n interesse in accessoires is er niet kleiner op geworden.

En voor je het weet is er terug dat beetje tijd om op zoek te gaan naar nét die bepaalde lippenstift & handtas... 'It's all in the details' lijkt m'n moto wel :-)

Ik kan me dus zo blij als een kind voelen als ik net dat perfecte paar oorbellen heb gevonden, ook voor mezelf uiteraard. Thuis kijken ze ondertussen niet meer vreemd op als ik alweer foto’s aan het nemen ben van m’n nieuwste setje armbanden voor een post op Instagram (maar kan ook evengoed van die zelfgemaakte muffins op een luie zondag zijn), ik amuseer me er kostelijk mee. En daar draait het toch om?


De leuke reacties via Instagram en vele persoonlijke berichtjes hebben me dat kleine duwtje in de rug gegeven en dit alles zorgt er voor dat ‘Life behind the blog’ hier op m'n blogje dus 'n extra touch krijgt; ‘Something Els(e)’.



Laten we het op een vleugje bling-bling houden tussen de naaisels door (of zal het omgekeerd zijn)...