Knipoog naar de lente

Een zonnetje dat ons toch wat vroeger dan normaal een dosis lentekriebels gaf, pure verwennerij begin februari was dat... En we willen al meteen die winterse outfits achteraan de kast zwieren, ik zag zelf al blote benen opduiken maar daar waag ik me nog niet aan (lees, witte melkflessen alarm – wil ik jullie besparen).

Zo’n vaart loopt het bij mij dus nog niet, m’n cosy sweaters blijven nog even binnen handbereik maar met dit bloesje heb ik me toch laten verleiden tot die eerste lente aankoop. ('flowers are always a good idea', als 't aan mij ligt)

En onder het moto ‘een vrouw heeft nooit genoeg juwelen’ kon ik het niet laten al meteen bijpassende accessoires te zoeken. Want uiteraard had ik nog niets in m’n juwelenkistje… Duh?!?
Ver moest ik niet zoeken, bij een super gezellig winkeltje in m’n buurt voel je je meteen als een kind in een snoepjeswinkel.

Ik koos voor koraaltinten, wat ik verder nog kan combineren met blauw, kaki,... Met enkele armbandjes tover je keer op keer een andere look rond je pols. Kleurrijk, speels en - e i n d e l o o s - te combineren.

Onze portemonnee zal nog niet meteen klagen want voor de prijs steekt het niet op eentje meer of minder (ahum, daar zijn de meningen thuis over verdeeld).

Biba oorbellen

mix & match

Amélie & Amélie

‘Shop till you drop’ - shop my look @

♥ Linea-bis Halle Aalst: Amélie & Amélie
♥ Ter Blomme Balegem: Biba/Lizas/Like! Jewellery/Willeke van Berkum (mix & match)

Catching up… Here comes my Sunny Pants!

Ergens in 2016, maanden nadat de LMV Sunny Pants haar intrede had gemaakt en ik ze al in ontelbare versies de revue zag passeren had ik besloten me er zelf toch ook eentje te maken (ben een laatbloeier op het gebied van populaire patronen, dat weten we al). Dat ik me nog niet eerder aan een broek had gewaagd zit er ook wel voor iets tussen...  Maar ik geloofde iedereen in half blogland op z’n woord dat het easy peasy was. En zo’n ‘lazy Sunday lounge pants’ (waar je ook nog eens mee naar buiten kan komen) is altijd welkom!
 

En ik kan het dus bevestigen, niet alleen het nodige teken- & knipwerk ging snel maar ze zat ook in een wip in elkaar.
 

Bijna dan toch... Want dan was er die twijfel, is deze broek wel iets voor mij?!? Toch misschien wel een hoog pyjama-gehalte én dan ook nog de onoverkomelijke vraag ‘lijk ik hier niet te dik in…?!?’ Ben niet meteen van de grootste en dat in combinatie met nog eens vrij brede heupen maakt dat zo’n losse comfy broek niet meteen de meest flatterende optie is voor mij.

Dus bleef ze maar liggen, en niet enkele dagen, weken of maanden… Zeg maar gerust meer dan een jaar (euhm, 2 jaar vrees ik)! (shame on me)

Tot ze onlangs terug opdook met m'n intentie terug wat meer achter de naaimachine te zitten, de print leek me nog wel leuk en heb er dan maar meteen werk van gemaakt. ’n Kleine moeite bleek, want het was enkel nog inzomen, binnenkant wat netjes afwerken en klaar was ze!

De tailleband zit inderdaad ook voor mij iets te hoog, maar zag het nog niet meteen zitten om dit aan te passen dus heb ik ze maar gemaakt zoals het netjes beschreven staat in LMV. Wat ik wel gedaan heb is ze iets versmalt want vond ze toch veel te wijd uitvallen, aan de kortere lengte stoor ik me minder, maakt het minder poffen aangezien ze nu mooi doorvalt.

Here comes my Sunny Pants!  Mix & Match met m'n nieuwe handtas, enkele armbandjes & ready, set, go...
 

   

 

 

Ideaal met dit vroege lenteweertje...

En aangezien een toppatroon tijdloos is mag deze toch gerust in 2019 nog eens in blogland verschijnen niet? ( Manlief opperde dat het best wel een chique pyjama broek is, ahum!)

♥ Patroon: Sunny Pants, LMV

 Stofje: uit m’n geheugen gewist (oops)

Something Els(e)

In eerste instantie werd m’n blogje geboren om een archiefje op te bouwen over m’n naai-experimenten, maar ergens in m’n achterhoofd wou ik hier nog wel wat meer in kwijt. Uiteraard is het nog wel druk met 2 opgroeiende kinderen en kwam ik vorig jaar amper aan een nieuw naai-projectje toe, maar nu die 2 'schattekes' toch wel (ruimschoots) de peuter- en kleuterfase voorbij zijn (euhm, zeg maar tieners) kom ik zo nu en dan toch aan 'n portie me-time toe (tussen taxi-mama & de kleine & grote wasjes door welteverstaan).

 

Shoppen stond vroeger (toch wel bijna) volledig in het teken van de kids, ik geef toe - mezelf tekort heb ik nu ook niet gedaan.  Daar is m’n kleerkast wel getuige van... Maar ik herinner me nog m’n ‘vrij’ grote make-up stash voor de komst van de kids, die dan maar in de loop der jaren integraal zijn einde in de vuilbak heeft gevonden . Geef toe, ’s morgens een make-up look op punt stellen is toch een ware onderneming als er een flesje moet worden gegeven, pamper ververst, Mathis naar de crèche en Chloé naar de kleuterklas. Was al blij als ik zonder ‘chocohandjes-vlekken’ (én op tijd) op m’n werk was geraakt… Maar uiteraard stond ik er op dat moment totaal niet meer bij stil, die kids toverden zo’n grote glimlach op m’n gezicht dat een ‘eyeliner wing' me wel gestolen kon worden, dus meer dan wat getinte BB-dagcrème, oogschaduw en mascara was er niet te bespeuren. En oh ja, m’n Pearly Shine Labello niet te vergeten.

Maar net zoals de vele meisjes-mama's vond ik het altijd leuk om bijpassende haarspeldjes te zoeken bij Chloé haar kleertjes, iets later kwamen er dan oorbelletjes, armbandjes,... bij.  Zie haar nog altijd als klein meisje op het badkamertrapje staan om dan zelf te kijken welk kleurtje het best bij haar truitje past (die appel en die boom hé)… Jaja, ze worden snel groot, haarspeldjes in felle kleurtjes worden er hier niet meer gekocht maar m’n interesse in accessoires is er niet kleiner op geworden.

En voor je het weet is er terug dat beetje tijd om op zoek te gaan naar nét die bepaalde lippenstift & handtas... 'It's all in the details' lijkt m'n moto wel :-)

Ik kan me dus zo blij als een kind voelen als ik net dat perfecte paar oorbellen heb gevonden, ook voor mezelf uiteraard. Thuis kijken ze ondertussen niet meer vreemd op als ik alweer foto’s aan het nemen ben van m’n nieuwste setje armbanden voor een post op Instagram (maar kan ook evengoed van die zelfgemaakte muffins op een luie zondag zijn), ik amuseer me er kostelijk mee. En daar draait het toch om?


De leuke reacties via Instagram en vele persoonlijke berichtjes hebben me dat kleine duwtje in de rug gegeven en dit alles zorgt er voor dat ‘Life behind the blog’ hier op m'n blogje dus 'n extra touch krijgt; ‘Something Els(e)’.



Laten we het op een vleugje bling-bling houden tussen de naaisels door (of zal het omgekeerd zijn)...

Blanket of joy ♥

Je hebt zomer en winter mensen, zonder twijfel kies ik voor de zomerse temperaturen maar toch kan ik de laatste jaren ook wel genieten van die koude winteravonden. Gezellig thuis in de zetel onder een fleeceke, een boekje lezen of serietje op tv en een kop warme chocolademelk, gewoonweg zàlig!

'Let's get cozy', de charmes van de donkere dagen...

En vanaf nu dus allemaal onder dit heerlijk wollige dekentje (zeg maar deken, want het is niet het minste)… 

Vele ooh’s en aah’s met enkele colleagaatjes bij het zien van al die prachtige super zachte en ooh zo mooie chunky knits ‘spam’ op onze Pinterest -en Instagram feed en we waren dan ook meteen verkocht voor een workshop.

Toch beetje paniek van mijn kant, kan amper breien (of beter; kan niet breien want weet nog maar pas het verschil tussen rechts en averechts breien - maar dat doet nu niet terzake uiteraard - en er komen geen breinaalden aan te pas) maar wou toch dat het beetje insta-proof ging worden (yep, that’s me). Maar uiteindelijke nooit gedacht dat de grootste uitdaging het kiezen van de kleur wol ging worden, wit of beige, of toch maar grijs?

Oh help?! Keuzestress is my middle name, heb ik bij deze weeral bewezen (een luxe probleem, I know, ik kan het niet helpen).

 

Het werd een gezellig ondersonsje, super begeleiding mét thee & brownies als extraatje, kortom gezelligheid troef. En na enkele uurtjes elk zo fier als een gieter naar huis met onze z e l f g e m a a k t e plaid onder onze arm.

Geef toe, die winterdip zijn we toch zo vergeten...

♥ XXL Chunky plaid
Workshop @ Médard - Merelbeke
Wol: merino lontwol - 620 Beige

It's ok to take a break

Met het schaamrood op de wangen naar m’n naaimachine toe, wat heb ik je het voorbije jaar verwaarloosd. En dus bleef ook m’n blogje hier maar eenzaam achter.

Een paar onafgewerkte projectjes en een paar concept-blogberichten zijn er nog te vinden, maar daar blijft het jammer genoeg dan ook bij. De balans vinden tussen werk & gezin, het is me toch wat.  Hoe doet iedereen dit toch?!?

 

Die ellenlange to-do list waar maar geen einde aan lijkt te komen, het gevoel dat je altijd bezig bent maar precies niets gedaan krijgt en dan uitgeblust in de zetel voor tv ploft.  En ja, geen moed dus om een patroontje te tekenen.  En toch het gevoel dat ik maar verder bleef hollen…

Na enkele maagontstekingen en steeds meer en meer migraine was het volgens de dokter tijd voor ‘verplichte rust’. Belangrijk om even bij mezelf stil te staan, het moet niet allemaal, niet te veel nadenken of altijd maar aantrekken wat anderen denken en misschien ook wel beseffen dat niet perfect ook ok is. De lat iets lager leggen, leren nee zeggen en loslaten is m'n grootste uitdaging, voorlopig nog met vallen en opstaan maar ik kom er wel.

 

Genieten van de kleine dingen doen we dus…  Genieten van het mama-zijn, ook al is het toch soms zo druk, ook al ligt de keuken er niet altijd spik en span bij. Heerlijk genieten van een weekendje weg met vrienden of eens een etentje gezellig met ons 4tjes,…  En voor mij hoort daar momenteel vooral ook veel goesting bij om terug achter de naaimachine te kruipen. En nee, ik ga me niet schuldig voelen over dat mandje strijk.

 

Aan voorraad stof en inspiratie geen gebrek, maar laat ik nu eens beginnen met af te werken van wat er ergens verstopt in m’n naaihoekje nog te vinden is! Enne, euhm… Is er stiekem toch nog ergens tijd te koop?  

Project 1
La Maison Victor - Sunny pants

 



Project 2
La Maison Victor - Katie rok



 

Sewing modus ON
'De Stoffenknop'