Tasjes, je kan er nooit genoeg hebben...

En ik die dacht dat het eenvoudig was een tasje te maken, aan kleertjes durfde ik me ‘in het prille begin’ nog niet te wagen… Maar ‘What was I thinking’ toen ik als eerste échte projectje het Menina-tasje had gekozen, dat was toch net iets te hoog gegrepen vrees ik, voor een beginneling als ik dan toch. Het kan (wie weet) ook aan het stugge stofje hebben gelegen want het was toch wat zwoegen om de naden netjes te krijgen en ook al bleek nadien dat de hengsels er dan ook nog eens verkeerd aanstonden toch was ik wel stiekem toch een beetje fier. Vooral de kleurcombinatie kan bij mij nooit iets verkeerd doen. Uiteindelijk is deze dan ergens in een kast terecht gekomen en heft nooit een doel gehad. Chloé was dan ook niet meer het kleutertje dat met een tasje haar hele hebben & houden overal mee naartoe nam. Maar weggooien, geen denken aan ;-)



(Menina tasje, Zo Geknipt 1 - ergens begin 2013...)

  

Veel succesvoller waren de rugzakjes uit ‘Zo geknipt’, recept #22.

Het leuke dino-stofje was dan ook zeer toepasselijk voor m’n toen bijna 6-jarige Mathis die volledig in zijn dino-fase zat. Op amper een zaterdagnamiddag & zondagavond kon ik de klus klaren, spreken we hier over beginnersgeluk? Niet veel later volgde er nog een exemplaar voor dochterlief en tot op vandaag worden ze nog gebruikt.



(Rugzak, Zo Geknipt 1 - Augustus 2013)

Van ritsen had ik nog niet veel kaas gegeten, een workshop bij Veritas om een ritszakje te maken was dan ook meer dan welkom. Een gezellig namiddagje, inclusief koffie met koekjes, paniekaanval & lachbui… (om over de publieke belangstelling nog maar te zwijgen want deze workshop ging gewoon in de winkel door) En er kon een 'alweer-nog-geen-doel-tasje' mee naar huis! Maar je kan het al raden, ligt ook ergens in een kast.

(Ritstasje, Veritas workshop - Mei 2014)

Dat Veritas leuke stofjes te koop heeft weten we allemaal, helemaal assorti ben ik nu wel met deze draagtas die perfect bij m'n (veel-te-groot-om-mee-te-nemen) naaikoffer past. Het was een leuk snel-klaar-naaiprojectje, heb hem wel zonder versteviging gemaakt aangezien ik die op dat moment niet in huis had en persé iets wou maken die avond maar storen doet het me niet. Heel handig als heen-en-weer-tas voor de naaiprojectjes.

(Tas met extra brede bodem, Tas Tutorial By MiekK - Februari 2014)

Leuk als cadeautje en eveneens ‘easy peasy’ te maken volgens het voorbeeld van By MiekK zijn uiteraard knikkerzakjes. Een centje of cadeaubonnetje erin en hupsakee de kids zijn klaar om een jarig klasgenootje blij te maken op zijn feestje.

(Knikkerzak, By MiekK - April 2014)

Onder het motto ‘Je kan nooit genoeg tasjes hebben’ en de kids de toen gekozen stofjes ondertussen reeds ontgroeid zijn zullen er wel nog een paar nieuwe exemplaren de revue passeren!

Liefs,

Els

De microbe kreeg me te pakken!

Maandenlang zat ik met open mond de zelfgemaakte kleertjes van anderen te bewonderen, maar nog steeds met de veronderstelling dat dit niets voor mij zou zijn en dan vooral met de gedachte ‘ik kan dat toch niet’. Als kind zat ik nochtans urenlang met m’n moeder aan de keukentafel tijdens de nodige retouches en waagde ik me aan enkele zelfgemaakte Barbie-outfits. Een vriendin kon me dan toch overhalen het aan te durven en de aankoop van een naaimachine was hierbij een feit!

Spijt heb ik ondertussen wel dat de naaimicrobe me niet enkele jaartjes eerder te pakken had gekregen, of dat ik toch niet eerder die schaar in een stofje had gezet, toen Chloé nog zo’n schattig meisje was. Maar nu weet ik dat je voor de sportieve meiden - die niet meer zó schattig zijn - toch ook superleuke dingen kan maken mét een girly twist. 

Om de spits af te bijten duiken we eerst even het archief in… 

Vol goede moed (en mede dankzij de tips & trics van blogland uiteraard) werden m’n eerste projectjes werkelijkheid en niet veel later liep m’n dochter in een – jawel hoor – schattig zelfgemaakte rokje rond!

Hoe lief een rokje kan zijn... Dankzij de goede 'stap voor stap'-uitleg van IeneMiene's Kwart-rimpelrokje tutorial. (mei 2013)

Voor meisjes leek het me altijd wat eenvoudiger dus moest zoonlief wel even geduld hebben alvorens er in zijn kast iets van mama’s hand terecht kwam. Met een leeskussen moest hij het in eerste instantie doen, maar ik haal de schade stillekes aan wel in.

Mathis was oh-zo-blij... En dan nog met het vossenstofje dat hij zo leuk vond en ik stiekem had weggestopt! (maart 2014)

Ondertussen rollen er hier ook al enkele pareltjes ‘Made by Chloé’ van onder de naaimachine. Super om met je bijna-tienerdochter samen aan projectjes te werken of om haar helemaal alleen haar eigen ‘ding’ te laten doen, want aan dat lef ontbreekt het bij haar niet!

Liefs,

Els

Is er nog een plaatsje vrij?

Het begin van een nieuw jaar (oops, ondertussen al februari) én het begin van mijn blogje over mijn naai-experimenten, even stilstaan in de rush van het dagdagelijkse leven waarbij we toch proberen te genieten van die kleine momenten en wie weet met nu & dan ’n portie me-time!   

Na lang – ontzettend lang- wikken & wegen dan toch de knoop doorgehakt en heb ik nu ook m’n plaatsje in het virtuele web gevonden. Voor mezelf een soort dagboek waarbij ik nu & dan kan in terugblikken. 

Maar wie weet zijn er toch wel enkele nieuwsgierigen die met plezier eens een kijkje nemen in m’n digitale archief…

Liefs,

Els